Aktualności

Ten artykuł został zrecenzowany zgodnie z procesem redakcyjnym i polityką Science X. Redaktorzy podkreślili następujące cechy, zapewniając jednocześnie dokładność treści:
Matematycy z uniwersytetów w Yorkshire, Cambridge, Waterloo i Arkansas doszli do perfekcji, znajdując bliskiego krewnego „kapelusza”, unikalnego kształtu geometrycznego, który nie powtarza się po ułożeniu płytek, czyli aperiodycznego monolitu o prawdziwej chiralności. David Smith, Joseph Samuel Myers, Craig Kaplan i Chaim Goodman-Strauss opublikowali artykuł opisujący swoje nowe odkrycia na serwerze preprintów arXiv.
Zaledwie trzy miesiące temu czterech matematyków ogłosiło tak zwaną w tej dziedzinie formę Einsteina, jedyną formę, której można używać samodzielnie do nieokresowego układania płytek. Nazywają to „kapeluszem”.
Odkrycie wydaje się być najnowszym krokiem w 60-letnich poszukiwaniach formy. Poprzednie wysiłki zaowocowały wynikami obejmującymi wiele bloków, które w połowie lat siedemdziesiątych zostały zredukowane jedynie do dwóch. Od tego czasu próby znalezienia kształtu Einsteina kończyły się niepowodzeniem – aż do marca, kiedy ogłosił to zespół pracujący nad nowym projektem.
Inni jednak zwracają uwagę, że technicznie rzecz biorąc, kształt opisany przez polecenie nie jest pojedynczym, aperiodycznym kafelkiem — on i jego lustrzane odbicie to dwa unikalne kafelki, z których każdy jest odpowiedzialny za utworzenie kształtu opisanego przez polecenie. Pozornie zgadzając się z oceną swoich kolegów, czterej matematycy zrewidowali swoją formę i odkryli, że po niewielkiej modyfikacji lustro nie było już potrzebne i rzeczywiście przedstawiało prawdziwą formę Einsteina.
Warto zaznaczyć, że nazwa używana do opisania kształtu nie jest hołdem złożonym słynnemu fizykowi, ale pochodzi od niemieckiego wyrażenia oznaczającego „kamień”. Zespół nazywa nowy mundur po prostu bliskim krewnym kapelusza. Zauważyli także, że zmiana krawędzi nowo odkrytych wielokątów w określony sposób doprowadziła do powstania całego zestawu kształtów zwanych Spectrami, z których wszystkie są ściśle chiralnymi monolitami aperiodycznymi.
Dalsze informacje: David Smith i in., Chiral Aperiodic Monotile, arXiv (2023). DOI: 10.48550/arxiv.2305.17743
Jeśli napotkasz literówkę, nieścisłość lub chcesz zgłosić prośbę o edycję zawartości tej strony, skorzystaj z tego formularza. W przypadku pytań ogólnych prosimy skorzystać z naszego formularza kontaktowego. Aby uzyskać ogólną opinię, skorzystaj z poniższej sekcji komentarzy publicznych (proszę o rekomendacje).
Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna. Jednakże ze względu na ilość wiadomości nie możemy zagwarantować indywidualnych odpowiedzi.
Twój adres e-mail służy wyłącznie do poinformowania odbiorców, kto wysłał wiadomość e-mail. Ani Twój adres, ani adres odbiorcy nie będą wykorzystywane w żadnym innym celu. Wprowadzone informacje pojawią się w Twoim e-mailu i nie będą przechowywane przez Phys.org w żadnej formie.
Otrzymuj cotygodniowe i/lub codzienne aktualizacje na swoją skrzynkę odbiorczą. W każdej chwili możesz zrezygnować z subskrypcji, a my nigdy nie udostępnimy Twoich danych podmiotom trzecim.
Ta strona wykorzystuje pliki cookies w celu ułatwienia nawigacji, analizy korzystania z naszych usług, gromadzenia danych w celu personalizacji reklam oraz dostarczania treści pochodzących od podmiotów trzecich. Korzystając z naszej witryny, potwierdzasz, że przeczytałeś i zrozumiałeś naszą Politykę prywatności i Warunki użytkowania.