nieuws

Het dragen van een hoed is een houding

Op de catwalk van Margaret Howell lente/zomer 2020 zagen we witte golvende broeken, oversized citroen- en turquoise dienstoverhemden, lichtgewicht parka's en boxy pakken. Misschien lag het aan de stemming, maar de sokken over de broek zagen er ook niet zo slecht uit. Velen van hen droegen lijnzaad.hoeden Dat suggereerde dat er iets niet klopte. Hetzelfde gold voor Gucci, waar het kenmerkende hyperrealisme van Alessandro Michaele werd getemperd door de introductie van middernacht Boonhoeden in levendige vierkante kleuren en fel neon.

De Boon heeft , dat als een verband strak om het hoofd hangt, is geen nieuwe look voor vissers of academici, maar staat als "luxe" accessoire in de schijnwerpers voor zowel mannen als vrouwen, winter of zomer. Waar het ooit werd gedragen met versleten jeans of gebruikte sweatshirts, nu wordt het gedragen met handgemaakte vesten of designerpakken. Howell ziet daar niets mis mee; Hoeden zetten, net als schoenen, de toon voor een outfit, zegt ze.

De zoekopdrachten naar mutsen zijn het afgelopen jaar enorm gestegen en zijn een van de meest populaire hoeden geworden, en ze hebben niet de maatproblemen waar veel mensen last van hebben. Rode mutsen met silhouetbreisels en hoodies zijn een streetstyle-item geworden. logo's en serieuze modetrends maken plaats voor los maatwerk en ongedisciplineerde mixen, pakken zijn niet langer saai maar een canvas voor ieders humeur, en een beanie met een pak voelt een beetje als een Armani-pak uit de jaren 80 met een trui in plaats van een overhemd en stropdas.

Niet alleen beaniehoeden, maar Chanel's School Girl-stijl, die een eerbetoon is aan new wave-films, omvat ook een platte hoed met omhoogstaande knollen. New Wave-films bieden een uniek en duurzaam perspectief op Franse vrouwen: het naar binnen gerichte vindingrijkheid met pixiehaar, puntige eyeliner, een grote rode bloem op de rand van een hoed, of het dragen van Bretonse strepen en minirokken. Modecritici zijn van mening dat 2021  wordt het jaar van de accessoires, met catwalks in New York, Londen, Milaan en Parijs die gedomineerd worden door functionele stukken die seizoen na seizoen in een garderobe passen. Het is ook een geweldige manier om je garderobe duurzaam te houden zonder vast te lopen in een sleur. Accessoires, zoals 'zachte kleding', kunnen immers een mix van sfeer en stijl creëren.

In de 19e en het begin van de 20e eeuw werden hoeden gedragen door mensen van alle sociale klassen, ook die op de laagste niveaus. Tot de Tweede Wereldoorlog werd het als ongepast beschouwd als een heer geen hoed droeg. De namen van de hoeden zijn ook rijk aan karakter en historische associaties. De bolhoed, of derbyhoed, heeft de vorm van een omgekeerde pot en is vernoemd naar een 19e-eeuwse Britse graaf die de stijl populair maakte. Een Fedora, genoemd naar een toneelstuk met dezelfde naam, is een zachte hoed met een afgeronde bovenkant en een brede rand die omgedraaid kan worden. Het is de favoriet van heren, niet alleen te gebruiken ter bescherming tegen de regen, maar kan ook worden opgevouwen en in een koffertje worden gestopt. Van de sombere leidende mens binnen"Casablanca"aan de privé-detective in"De grote slaap", lopen ze door de straten van New York, gehuld in trenchcoats en met zwarte en grijze gleufhoeden.

Schrijver Peter Mayer vond herenhoeden ooit modieus en elegant en zei iets over iemands karakter. "Hoeden zijn vaak net zo goed een handelsmerk van een persoon als de neus van iemands uiterlijk", schreef hij in About Taste.

Op " Goedemorgen Groot-Brittannië" Vorig jaar gaf de gastheer Trump als gast een geschenk – een Churchilliaanse hoed. De hoedenbeweging van Trump zorgde online voor opschudding, blijkbaar op een ander niveau dan de controverse waarvan hij wordt beschuldigd met zijn warrige haar.

Sigaren, wandelstokken, strikjes en badpakken uit één stuk waren allemaal Churchills outfits, en zijn assortiment eigenzinnige hoeden bezorgde cartoonisten in de jaren twintig een wild feest. Churchill was even van streek en schreef in een essay: 'Een van de meest noodzakelijke kenmerken van De uitrusting van een overheidsfunctionaris is een bijzonder kenmerk waar iedere man naar leert zoeken en herkennen. De sliert van Disraeli's voorhoofd, de kraag van Gladstone, de baard van Lord Randolph Churchill, de bril van Chamberlain, de pijp van Baldwin - deze 'bezittingen' zijn allemaal belangrijk. Ik heb geen van deze symbolen, dus cartoonisten hebben legendes van mijn hoeden gemaakt om aan de vraag te voldoen."

De legende, zo legde hij uit, begon tijdens de verkiezingscampagne van 1910. Hij was in Southport en liep met zijn vrouw langs het strand. 'Een heel klein vilten hoedje - ik weet niet waar het vandaan kwam - zat al in mijn bagage. Hij lag op de tafel in de hal en ik zette hem op zonder na te denken. Toen we terugkwamen van onze wandeling, kwam de fotograaf en maakte een foto. Sindsdien debatteren cartoonisten en essayverslaggevers over mijn hoeden: hoeveel, precies; hoe vreemd gevormd ze zijn; waarom ik steeds mijn hoed verander; hoeveel waarde ik ze hecht, enzovoort. Het is een hoop onzin, en het is allemaal gebaseerd op een foto."

Maar Churchills biograaf Peter Mendelssohn gelooft dat het verhaal van Churchill niet waar is. Churchill, die zo goed thuis was in propaganda, kon niet nalaten het verschil op te merken tussen zijn hoed en die van alle anderen. Churchill experimenteerde met veel stijlen, van de hoge hoed tot de bolhoed, waarvan de beroemdste was de Humboldt-hoed, of burgerhoed. Een Humboldt-hoed is een soort hoed van wolvilt met een vingerachtige holte aan de bovenkant, een krullende rand en een satijnen lint in het midden. Hij werd ontdekt door koning Edward VII in de Duitse stad Bad Homeburg in de jaren 1880 en teruggebracht naar Engeland. Churchill had veel van deze hoeden, van klassiek zwart tot het meer modieuze lichtgrijs met zwarte linten, waaronder een Humboldt-hoed die in 1991 op een veiling voor $ 11.775 werd verkocht en een gouden hoed had. reliëf van de initialen van Churchill aan de binnenkant.

John F. Kennedy, met zijn frisse, moderne stijl en dikke haardos die zelden bedekt was, behalve in zeldzame gevallen, was een echte hoedenhoedHet is r.Maar de regels voor first ladies zijn anders, vooral in het openbaar. In Google-zoekopdrachten is 'Jacqueline Kennedy's Hat' een onafhankelijke optie, die verwijst naar een kleine ronde hoed met platte bovenkant, ondiepe body en zonder rand, omdat het lijkt op een pillendoos. Het staat ook bekend als Pillbox Hat, afgeleid van militaire petten. Wat er op 20 januari 1961 gebeurde, werd zorgvuldig gechoreografeerd, toen Kennedy de eerste Amerikaanse president werd, geboren in de 20e eeuw, die een inaugurele rede hield op een kleurentelevisiescherm.

Maar niet alles verliep volgens plan. Van de ene op de andere dag viel er twintig centimeter sneeuw in Washington, DC, en bij het koude weer de volgende dag droegen alle andere hoogwaardigheidsbekleders dikke nertsjassen, behalve Jacqueline. Haar persoonlijke stylist had haar eenvoudige wollen jas voor haar ontworpen en zij maakte er accessoires van. met een verfrissend bolhoedje. Het was niet alleen een beslissend moment in Jackie's politieke carrière en persoonlijke stijl, het werd ook een van de beroemdste looks in de geschiedenis van de inauguratie van de president. Vanaf dat moment werd de medicijndoosdop een fenomeen in de jaren zestig..

Er werd ook gezegd dat Jacqueline een hekel had aan hoeden omdat ze dacht dat haar hoofd te groot was. Halston, de ontwerper van de hoed, werkte overuren om het probleem op te lossen. Voordat hij de hoeden aan Jacqueline gaf, zette hij hem op zijn eigen hoofd en ging tussen de voor- en achterspiegels zitten. , en draaide hem heen en weer om er zeker van te zijn dat hij er vanuit alle hoeken perfect uitzag. Het waaide zo hard dat Jacqueline haar hand uitstrekte en haar hoed vastmaakte, waardoor er een ondiep deukje achterbleef dat niemand in de kamer opmerkte, maar het verspreidde zich over de hele wereld. van de hogere kringen tot het landelijke Midwesten. "Iedereen die de look kopieerde, liet een deuk in de hoed achter", zei Halston later lachend.

Op de dag van de moord op JFK droeg Jacqueline een motorkap met een platte bovenkant en een frambozenroze outfit. Het met bloed besmeurde pak werd opgesloten in het Nationaal Archief in Maryland en moest tot ten minste 2103 voor het publiek verborgen blijven. nooit meer gezien.

In de jaren zeventig, met de komst van haarstylisten, werd haar modieuzer dan hoeden. Geleidelijk aan verdwenen traditionele 19e-eeuwse technieken voor het maken van hoeden, zoals het naaien van strohoeden en het stomen van hoeden, vrijwel in werkplaatsen waar op maat gemaakte hoeden met de hand konden worden gemaakt. De marktvraag positioneerde hoeden als vrijetijdsuitrusting, in plaats van alleen voor een specifieke gelegenheid. Volgens Euromonitor, een marktonderzoeksbureau, wordt de hoedenmarkt op ongeveer 15 miljard dollar per jaar geschat – een fractie van de mondiale handtassenmarkt van 52 miljard dollar. Maar zelfs buiten de levendige modehoofdsteden groeit de vraag naar hoeden.

"Het werd een nieuwe vorm van expressie, in zekere zin een nieuw soort tatoeage." Volgens ontwerper Priscilla Royer "kunnen hoeden het silhouet van een persoon, zelfs een houding, op de eenvoudigst mogelijke manier veranderen." Royer is geïnteresseerd in de moderniteit. van de hoed, in een poging het gevoel van ritueel te doorbreken dat de hoed ooit voelde in de sociale orde. Het probleem met de meeste vilten hoeden is dat ze niet gemakkelijk mee te nemen zijn, dus werkt ze aan zachte materialen die opvouwen als kleding en glijden in een tas. Toen kreeg ze een gewaagd idee. Wat dacht je van hoeden in plaats van paraplu's? Van het ontwerpen van het silhouet tot het kiezen van het materiaal om het te maken, ze is gepassioneerd door het dragen van een tiara. "Sociologisch gezien is de kracht ervan fascinerend."